پیک سحر

تو را دوست دارم( هفده)تو را دوست دارم مانند لانه ی پرستوهادر استراحتگاهِ پیچا پیچ ِ راه پله های برج ها مثلِ پرده ی حریرِ آبی آسمانیِ پرچینی که دوختم مثلِ حسِ تعلق واهی ام به خاکو نگاه مبهمم به مهو شادیِ وافرم به خنده هایِ فاطمه ها مانند سفر به اعماق خاطره هایِ دوربین های قدیمی؛تو را دوست دارم... پیک سحر...

 هم اندازه ی دلسوزی ام برای ناله ی شقیقه ی زمین زیرِ شلاقِ تیز باران؛             - تو را دوست دارم... تو را دوست دارم هم اندازه ی عشقم به تتهاییِ قاصدکی در برف؛       - نامعلوم... مثل لباس احرام بجا مانده از پدربزرگ و  پیراهن گل گلیِ آبیِ مادر بزرگی که بزرگ بود و خیلی بزرگ...همانند روزهایی که از شکوفه های درخت آلبالوی خانه ی پدری عکس میگرفتم؛                  - تو را دوست دارم... پیک سحر...